Home > De Galgewei > Bewoners > Interview met Ineke en Ton Reesink

Interview met Ineke en Ton Reesink

Interview met Ineke en Ton Reesink

Op 24 augustus 2015 was afgesproken om Ton en Ineke Reesink samen te interviewen in hun huisje nr.13.

Hun verhaal, omtrent de ervaringen met de wei, start medio 1958. De moeder van Ineke huurde een huisje op de Galgewei, wat eigendom was van dhr. Huisman. De zus van Ineke werkte op de fabriek van Driehoefijzers te Breda en dhr. Huisman ook, vandaar dat het contact zorgde voor de (ver) huur van de woning voor de duur van een week. Allen op de fiets van uit Breda naar de Galgeweg. De bagage werd door familie per auto gebracht. Ton was toen ook al in beeld en ging mee!

Na een paar jaar zo de zomervakantie te hebben ingevuld, stond een huisje te koop, nr. 21 van de fam. Geelhoed. De koop werd snel over de tafel gesloten ad 1650.- (1976). Hiervoor kreeg men een houten huisje zonder elektra of toilet voorziening. Men kookte op een butagasstel. Voor de was en douches werd gebruik gemaakt van de openbare voorziening op de wei en het was aarde donker door gebrek aan openbare verlichting. Boodschappen werden gedaan in het Vebenabos. Inmiddels waren Ineke en Ton getrouwd en kregen kinderen.

Zij startten meteen met klussen, zeker als je Ton kent, die zeker geen linkerhanden heeft. De voorkant werd vernieuwd. Vooral tijdens wat weekenden en tijdens de vakanties werden deze klussen geklaard. De sfeer op de wei was dusdanig dat er altijd veel vertier was. De kinderen speelden de hele dag en er waren dan ook veel gezinnen met kinderen. Door de jarenlange aanwezigheid op de wei groeiden de kinderen met elkaar op. De spelen, die georganiseerd werden door de eigenaren/ouders, werd de kinderen in groepen verdeeld en verkleed en wel in piraten of timmermannen, om vervolgens in competitie verband tegen elkaar uit te laten komen. Ringsteken, koekhappen, balspelen, zaklopen werden gehouden en ze glimlachen nog bij al deze herinneringen. Ze realiseren dat deze tijd voorbij is en zien ook dat de sfeer verandert. Veel verhuur maakt dat vertrouwde gezichten elkaar slechts sporadisch zien. Ook het volleybal spel op de (oude)wei was bijzonder populair.

Een grote ontwikkeling was dat er enkele huizen van de wei moesten en verplaatst werden naar de nieuwe wei. Voor Ineke en Ton was dat tevens het startsein om hun houten optrekje af te breken en een stenen huis neer te zetten. De ruwbouw werd door een aannemer gezet en de afbouw namen Ton en Ineke zelf ter hand. Het resultaat mag er beslist zijn.

Over het wel en wee van het leven op de wei kwam een aardige anekdote naar voren. Ton kon zich een elektrisch scheerapparaat veroorloven, doch op de wei was nog geen elektra, dus werd uitgeweken naar het huidige hotel Westduin(fam. Huvers). Dit ritueel herhaalde zich vele malen, wat uiteindelijk een vaste gewoonte werd om samen met nog iemand wat drankjes te nuttigen! Dat waren nog eens tijden om van de nood een deugd te maken.

Nu ze terugkijken naar de afgelopen jaren vinden ze het nog steeds dat het een goede keuze is geweest om op de Galgewei te verblijven. De zee vlakbij, de rust, lekker kunnen fietsen en nog geen massa toerisme. Een mindere ervaring was de poging tot inbraak, maar het is gebleven bij een poging. Wel schade. Ondanks dat Ton en Ineke veel tennisten, Ton aan hardloop deed en samen op wintersport gingen zijn ze hun vertrouwde plek trouw gebleven. Momenteel genieten ze o.m. van een jong konijnengezin, die af en toe op hun grasveldje komen eten en spelen. Ze hopen dit nog lang mee te mogen maken.

Zomerwoning huren of kopen?
Bekijk het aanbod
© 2024 De Galgewei