Home > De Galgewei > Bewoners > Interview met Corrie en Frans Geensen

Interview met Corrie en Frans Geensen

Interview met Corrie en Frans Geensen

Als nestor van zowel de oorspronkelijke wei en nu de nieuwe wei mag Corrie en Frans Geensen (huisje no.3) niet ontbreken in de galerij van geïnterviewden. Op een mooie dag in augustus hadden ze tijd om over hun belevenissen het navolgende te zeggen.

Frans is een rasechte Vlissinger en Corrie komt van het idyllische badplaatsje Zoutelande. Frans was een goede bekende van de Fam. Roelse uit Vlissingen. Deze familie had een eigen bedrijf en bezat zowaar 6 strandhuisjes en een huisje op de wei. Mw. Roelse, (zijn buurvrouw) was wat beperkt in haar lichamelijke mogelijkheden en Frans hielp haar vanaf 1966 af en toe o.a. met het onderhoud van haar huisje op de Galgewei.

Samen met de oma van Frans verbleef hij, met Corrie tijdens de vakantieperiode al op de wei. Immers zij waren nog niet getrouwd, dus een chaperonne moest een oogje in het zeil houden! Het moment kwam dat mw. Roelse het huisje op de wei van de hand wilde doen en Frans was als eerste kandidaat gevraagd of hij het wilde kopen. Dat werd snel overeengekomen in november 1973. Ze waren er erg blij mee. In die tijd waren Frans en Corrie al getrouwd.

De organisatie van de wei was toentertijd op wat informele wijze vormgegeven. Een aantal bewoners w.o. de legendarische heer Post regelde een aantal zaken voor de huisjes. Zo waren er enkele begrippen destijds die ingeburgerd waren bij de bewoners. B.v. de oude opgang over de duinen werd benoemd als de Bult”. De slurf duidde op een gangetje wat aan het einde van de Galgewei, waar nu de huisjes staan van Helmhout en de Haan.

Je had ook nog het bad of washok. Hierin konden de mensen water tappen, omdat er nog geen waterleidingaansluitingen waren, evenals de elektra ontbrak. Men kookte nog op butagas. Het mag nu eenieder wat spartaans in de oren klinken, doch het was toentertijd gemeengoed. Vooral schetsen beide dat in de zomerperiode de bewoners elkaar veel opzochten en dat voor sfeer zorgde en erg veel gezelligheid. In die tijd de TV. Hun kinderen zijn van jongs af aan meegegaan en zijn daardoor erg vertrouwd geraakt met het wel en wee de wei.

De spelletjes tijdens de pinksterdagen w.o. het volleybaltoernooi, puzzeltochten speurtochten, droppings, kinderspelen werden toen al georganiseerd door het bestuur. Er werd trouwens van alles georganiseerd. Dat kon nog omdat steeds de vertrouwde gezichten aanwezig waren tijdens de zomerperiode. Een grote ingreep was het omnummeringsplan. Omreden van brandgevaar moest op last van de brandweer enkele huisjes verdwijnen naar de nieuw ontwikkelde uitbreiding “de nieuwe wei” Dit betekende voor de oorspronkelijke wei een complete verandering. Spanningen en veel overleg had dit tot gevolg.

Over de nieuwe wei kon Frans nog vertellen dat dit stukje akkerland oorspronkelijk gepacht werd door een zekere de Looff uit Dishoek. De pacht was reeds weer verlengd doch via een procedure werd uiteindelijk dit stuk grond, inclusief het deel voor het plan Westduin door de Stichting Vebenabos verworven. Het nieuwe bestemmingsplan was een feit. Het werd bouwrijp gemaakt en de bewoners konden gaan beginnen. De gemeente Valkenisse had het uitzetten van de kavels niet goed uitgevoerd. Diverse woning stonden elkaar zelfs in de weg. Wim Vermeule, Frans Geensen en Michel Schraven en dhr. Post hebben de kavels opnieuw uitgezet, zodat eenieder naar tevredenheid kon gaan bouwen.
Eerst was er nog de regel dat je houten huisjes mocht neerzetten, doch al vrij snel werden er stenen exemplaren neergezet tot grote verwondering van de bewoners die snel en enthousiast al vast waren begonnen. Enige anekdotes over die tijd wil Frans nog wel kwijt.

Het kavel van de voormalige eigenaar van nr.35 was uitgezet met rode piketplaatjes. Piet de Klerk en Rein de Feijter hebben op een avond deze paaltjes moedwillig verzet, zodat volgens de tekening het pand heel anders kwam te liggen. De eigenaar was furieus, te meer omdat ook een oude Wc-pot in de uitgegraven fundering hadden gezet waar hij beslist níét moest staan. U snapt dat deze commotie ook een happy end kende. Daarentegen werd bij Piet de Klerk (huisje nr. 11) tijdens zijn vakantie door Rein, die zou oppassen, vol gezet met emmers, puin en plastiek. Bij thuiskomst ontwaarde Piet een situatie of het dak van alle kanten gelekt had. Wederom consternatie, maar ook dat kende een happy end. Tijdens de bouw werden er schoenen verwisseld. De eigenaren snapten het maar niet hoe hun werk –of bouw schoenen zo gekrompen of te groot waren geworden. Ook dat werd weer bijgelegd. Kortom, humor hadden ze al die tijd.

Frans heeft ook zitting gehad in het bestuur vanaf de periode1985 tot 1997 voornamelijk als secretaris. Zijn high light was toch de grote verhuizing. Zijn relaas is dat dit al heel lang bij het bestuur bekend was dat de huisjes te dicht op elkaar stonden en dit mogelijk een gevaarlijke situatie op zou kunnen leveren. Toen de stichting Vebenabos met de uitbreiding van park Westduin startte kon het voornemen ook tegelijk uitgevoerd worden. Dit heeft veel hoofdbrekens gekost van het bestuur, overleg, afstemming en uitvoering. Uiteindelijk is er toch iedereen er nu tevreden mee en kon het laatste huisje (no.15) recent nog verplaatst worden als uitvoering van het oorspronkelijke plan.

Frans en Corrie zijn de vaste gezichten in de zomerperiode en tussendoor als de zon flink wil schijnen. Menigeen komt er even bijpraten en/of de nieuwtjes te vernemen. Ze gaan ervan uit dat ze nog jaren plezier mogen beleven op de wei.

Zomerwoning huren of kopen?
Bekijk het aanbod
© 2024 De Galgewei