Home > De Galgewei > Bewoners > Interview Lia en John van Zee

Interview Lia en John van Zee

Interview Lia en John van Zee

Dit interview is tevens postuum als dank voor de moeder van Lia, aangezien ik haar in eerste instantie gesproken had. Door een tragisch ongeval is zij enkele jaren geleden overleden. Lia, haar dochter, weet wel dat haar vader en moeder in 1955 het huisje op de wei bouwden. Lia was toen amper 3 maanden oud en is in feite opgegroeid met het weitje.

Haar vader werkte op de werf De Schelde en samen dhr. Poortvliet werden de masonit platen, welke gebruikt werden als mallen voor de scheepshuid, hergebruikt voor de opbouw van hun huisje. Dat betekende wel dat er vooraf veel schoongemaakt moest worden, omdat de platen met vet en olie waren besmeurd. Dus dagenlang poetsen met koustiksoda om de platen vetvrij te krijgen, aldus Lia uit overlevering. Daarna werd alles voorgeboord en met messingschroeven vastgezet. Deze constructie heeft tot het einde in 1993 gehouden en John weet te vertellen dat het losmaken van de platen, een fluitje van een cent was. Dus kwaliteit bewijst zich.

Voor Lia was het op de wei een tijd van onbezorgdheid en veel plezier. Vrijheid /blijheid! Veel contacten met de andere kinderen op de wei en ook de eerst oogluikende verliefdheden ontstonden hier en daar. Haar vaste vrienden waren Reggie Hoefman en Ad Eversdijk. Het volleybaltoernooi bij Kaapduin en de Pinksterfeesten waren jaarlijkse hoogtepunten. Het strandleven was niet anders: spelen in de golven, kletsen met vrienden, luieren. Ongecompliceerde vakanties, dat waren het!

De samenhorigheid tussen de bewoners op de wei was heel groot. Men hielp elkaar waar nodig. Ook werden er veel bijnamen gegeven aan enkele mensen. Enigen zijn reeds door Christien en Piet Maljaars al genoemd, doch Lia wist zich nog te herinneren van “het boekenvrouwtje” (verkoopster van boeken op de wei, of te wel mw. Lippenstift en het huisje van Breda(fam. Huijsmans).

Het eerste jaar moest het huisje nog op- en afgebouwd worden, respectievelijk in het voor- en najaar. Na de opbouw in april betekende het schoonmaken, repareren van zaken. Daarna in de weekenden per fiets naar de wei en tijdens de pinksterdagen sliepen ze er ook. In de zomervakantie was het 8 weken verblijf op de wei vast pandoer.

Naast het boekenvrouwtje kwam slager Wisse, de visboer ((naam niet bekend)waarvan Lia als klein meisje bang voor was i.v.m. zijn hele harde stem en rode kuif), melkboer Schout en ook de groenteboer op de wei om hun waren aan de man/vrouw te brengen. Maar als de groenteboer ook gladiolen te koop aanbood, was dat voor haar een teken dat de vakantie bijna voorbij was.

Ook de verdere ontwikkelingen van de wei maakte zij van nabij mee. De wasgelegenheid (met een was/toiletgelegenheid en, een koude buiten douche. Gas, elektra en riolering bij de huisjes kwam pas veel later. Ook memoreerde zij dat er wel werd gesproken over de huisjes op de wei en de huisjes op de strook. Alsof er verschillen waren. Daar werden onderling weleens grapjes over gemaakt. Maar uiteindelijk was het toch gezamenlijk een weitje

In 1975 leerde ze tijdens het eindejaarsbal op de Zeevaartschool John kennen en dat is tot op de dag zo gebleven. John was vanaf dat moment ook een vaste gast op de wei. Haar vader was een van de eerste bewoners op de wei en groot was de klap voor hem dat hij, als oude getrouwe bewoner van de wei(huisje 20), verplaatst zou gaan worden. Hij kon zich er moeilijk overheen zetten en zag een verhuizing naar een nieuw toegewezen plek niet zitten maar mocht vanuit een langstlevende regeling blijven staan. Helaas heeft hij daar niet lang meer van kunnen genieten en is hij in 1991 overleden en heeft hij het huidige huisje nr.8 op de nieuwe wei niet meer zien bouwen. Lia en John hebben het oude huisje in 1993 overgenomen.

Over de verplaatsing weet Lia en John zich nog te herinneren dat er een compensatie regeling van 7500 gulden tegenover stond en dat om aanspraak op die compensatie te maken de verhuizing binnen 10 jaar moest plaats vinden na vaststelling. De regelgeving was vrij rigide t.w. max oppervlakte 35 m2 met eventueel 10% overbouw ter compensatie voor een aanbouw schuurtje. Bouw hoogte gelimiteerd tot 4,60 meter met alleen gebruik van hout, latjes horizontaal, kleurstelling enz.

Toen ze zelf gingen bouwen was inmiddels toegestaan dit in steen uit te voeren en ze zijn er tot op de dag van vandaag nog blij mee. John vertelde al dat hij de afbraak van het oude huisje in eigen beheer heeft uitgevoerd en nadat de vloer was verwijderd er een grote berg onder de vloer lag van heel super fijn schoon zand, deze berg was door de mieren in 38 jaar op gebouwd.

Over hun levensloop vermelden ze dat Lia John – allereerst bij de koopvaardij werkzaam - veelvuldig vergezelde tijdens zijn vaartochten over de hele wereld. Daarnaast hebben ze enkele jaren in Engeland gewoond en recentelijk enige jaren in Amerika. Allemaal een uitvloeisel van de baan van John die begin 1980 bij de koninklijke marine terecht kwam.

In 2016 is John verkozen tot voorzitter van de vereniging Galgewei, nadat hij als bestuurslid al enige jaren deelgenomen had aan het bestuur. De invloed van de stichting Vebenabos is in het beheer van de wei steeds groter geworden. Dat vindt zijn oorzaak dat een aantal zaken nu eenmaal “professioneel” moeten worden aangepakt als je het beheer hebt over drie verschillende parken. Duidelijke regels en afspraken zijn dan vandaag de dag echt noodzakelijk. Het is een goede ontwikkeling geweest. Ze wonen nu in Middelburg en verblijven veel op de wei. Lia voelt het nog steeds als “thuiskomen” als ze de wei betreden.

De wei laat wel steeds meer een beeld zien dat nieuwe en oude eigenaren hun huisje verhuren inplaats dat ze de meeste tijd er zelf in te zitten. Of dat beeld in de toekomst doorzet blijft de vraag maar ze hopen wel dat de geest in de fles(wei) blijft. Het Galgeweitje is een heel uniek gebeuren, met een fantastische ligging en een rijke historie. 

Zomerwoning huren of kopen?
Bekijk het aanbod
© 2024 De Galgewei