Interview Jo en Jan van Gool
Hun huisje staat prominent aan het begin van de entree van de wei. Gekscherend werd er weleens opgemerkt dat het de receptie is van Park Galgewei. Vragen over verblijf van deze of gene, de opening van de slagboom, parkeervragen enz. “Het valt wel mee” is hun opmerking, maar het gebeurt nog al te vaak, dat men vraagbaak is voor bezoekers.
Hun entree op de wei dateert vanaf 1982. Ze huurden van Theo Post regelmatig een huisje en wel specifiek (oude nummering) 24. Veelal in de zomer waren ze er dan om hun vakantie te vieren met hun kinderen. 10 jaar later overwoog Theo Post om het huisje te verkopen en bood het Jo en Jan van Gool aan als eerste gegadigden. Ze accepteerden prompt het aanbod en betrokken het huisje.
Na wat opknap acties, wat Jan wel toevertrouwd is, hoorden ze plots dat hun huisje in het kader van “de uitdunning” verplaatst zou gaan worden naar de “nieuwe” wei. De actie om de huisjes te verplaatsen gaf veel rumoer onder de bewoners/eigenaren. De inrichting van de nieuwe wei was aanvankelijk te krap bemeten, zodat het eerst nog aangepast werd voordat er gebouwd kon worden. Hun huidige bewoning was hun tweede keus, maar middels de loting werd dit plekje voor hen gereserveerd. Opgemerkt moet worden dat destijds alle huisjes op de grond stonden van de Stichting Vebenabos op basis van een huurovereenkomst. Dit is later vrijwel bij eenieder overgegaan in erfpacht.
Het nieuwe huisje is door hen zelf ontworpen en werd bij een kennis in een schuur vlakbij hun woonadres Etten-Leur opgebouwd. Bij de opbouw van het huisje op de wei was het binnen een dag regen en wind dicht. Over efficiëntie gesproken! De afbouw werd snel ter hand genomen. Hun rolluiken hebben een verschillende functie. Menigeen denkt aan inbraak preventie, maar verkoeling bij felle zonneschijn, was het grootste argument om deze aan te brengen. Ook als preventie voor evt. stormschade was dit handig.
Ze kunnen zich de oude situatie goed herinneren. Was de gezelligheid vooral voorheen buiten te zoeken, door de komst van elektra en centrale antenne, verdwenen de mensen naar binnen. Jammer. Een koelbox fungeerde als koelkast
De nieuwe wei is – ondanks dat men veel weerstand had – uiteindelijk uitgegroeid als een mooi gedeelte van het park, zo niet het mooiste! Ook weet men te vertellen dat vroeger de mensen van de wei de bewoners van “de strook” nauwelijks goed kenden en in feite ook niet meetelden. Dat is gelukkig nu anders geworden.
De ontwikkelingen schreiden voort en de commerciële activiteiten nemen hand over hand toe. De onderlinge band vermindert. Recentelijk zijn zij nog eens over de wei gelopen en constateerden dat de meeste eigenaren al tegen of over de 70 jaar oud zijn. Zijn broer Dre had ook nog een huisje t.w. no.23, doch heeft dit enkele jaren geleden weer verkocht. Zijn broer Chris is ook steevast enkele weken per jaar op de wei op vakantie.
Recent is nieuwbouw neergezet vlak voor zijn huisje wat even wennen was, maar alle veranderingen kun je nu eenmaal niet voorkomen. Ze zijn vaste vrienden met Corrie en Frans Geensen, waarmee ze wel en wee delen. Ze hopen nog jarenlang van hun plekje op de wei te mogen genieten.