Home > De Galgewei > Bewoners > Interview Hilde en Ad Huijsmans

Interview Hilde en Ad Huijsmans

Interview Hilde en Ad Huijsmans

De ervaringen van met name Ad gaan terug tot 1954. Hun ouders hadden toen al een huisje op de wei.
Men woonde echter in Breda en vader werkte bij de bierbrouwerij “De Drie Hoefijzers”. Aanvankelijk ging men naar een adres in Zoutelande bij de fam. Francke, doch dat bleek een stal te zijn, die in de zomer bezoekers herbergden en in de winter dieren. Dit was aanleiding om iets ander te zoeken. Via dhr. Witte (gemeenteraadslid en tevens bestuurslid van het Vebenabos)werden zij getipt dat er op de Galgewei nog een plaatsje beschikbaar was. Deze voorziening was destijds in het leven geroepen voor de gewone burgers. De wat meer bemiddelde mensen gingen naar het Vebenabos.

Snel werd een huisje in de achtertuin in elkaar gezet, wat bestond uit vier wanddelen met een dak. Vervoer naar Zeeland werd geregeld door een broer die bij de BBA werkte. De bussen/auto’s moesten geregeld voor een proefrit de weg op, wat gecombineerd werd voor een bezoek aan de Galgewei.

Voorzieningen waren er op de wei nog niet, dus alles moest geïmproviseerd worden. Overigens was deze constructie zodanig gemaakt dat het tijdens de winterperiode uit elkaar werd gehaald en opgestapeld met een dekzeil en spanbanden vastgezet om weer in het voorjaar opgebouwd te kunnen worden. Na twee jaar bleek dat de meeste eigenaren hun huisje in takt lieten in de winter en dat is ook zo gebleven. Water werd gehaald op een centraal punt, op butagas werd gestookt en de verlichting werd eveneens via de befaamde krimpkousjes ontstoken. Vader had zelfs een ton gemaakt aan het huisje waarin water werd gedaan en waardoor men in het huisje uit een kraantje water kon tappen. 

Medio 1954 was de Galgewei compleet. Volgens zijn zeggen, was eerst de wei voorzien van huisjes en later werd “de strook” erbij getrokken. De huisjes stonden vrij dicht op elkaar, wat later de aanzet vormde tot de uitdunning. De wei werd informeel bestuurd door dhr. Post, Poortvliet, Kerkhofs, Walraven. Later in 1987 is er formeel een vereniging opgericht.

Elk jaar vierden zij vakantie op de wei en ook tijdens de voor- en najaars vakantie. Vervoer vanaf Breda ging per auto, maar omdat er vrij veel spullen meegenomen werden, moesten Ad en zijn broer(s) menig keer per trein naar Vlissingen reizen en dan te voet naar de wei lopen. Dat waren nog eens tijden! De uitdunning medio 1990 was voor zijn vader moeilijk te accepteren. Zijn zin was over. Eerst heeft hij het huisje op naam van zijn 4 kinderen gezet, wat uiteindelijk is overgegaan naar Hilde en Ad. Hij was inmiddels gehuwd met Hilde, die oorspronkelijk uit België afkomstig is.

De periode van de verplaatsing zit hem ook nog hoog. Ze werden er plots mee geconfronteerd dat hun huisje weg moest (zo beleefde dat menigeen). Het bestuur communiceerde nagenoeg niet. De inmeting van de nieuwe wei klopte niet, er waren geen tekeningen enz. De loting leverde op dat zijn eerste voorkeur niet doorging, zodoende moest hij zich tevredenstellen met zijn huidige plekje. De opbouw van de nieuwe huisjes werd meteen aan banden gelegd, met normen omtrent hoogte, oppervlakte, kleurstelling, materiaal enz. Wel kreeg eenieder een verhuisbonus van 7500.- gulden.

Al met al zijn ze beiden een van de oudste bewoners van de wei. Inmiddels al geruime tijd met pensioen en ze gaan graag beiden ook op vakantie naar het buitenland, met name Oostenrijk is favoriet.  Het huisje staat momenteel (juli 2016) te koop. Het onderhoud gaat hen parten spelen en het is nu de tijd om het rustiger aan te doen. Ad voorziet wel dat een evt. afscheid van de wei hem pijn zal doen, ondanks de kritiek die hij heeft op enkele zaken. De herinneringen aan een fijne tijd hebben de overhand en dat geeft ook rust.

Zomerwoning huren of kopen?
Bekijk het aanbod
© 2024 De Galgewei