Interview Familie Van den Broek
Verscholen in het groen, achteraan op de nieuwe wei, staat het huisje no.7 van Martina en Maarten van den Broek - Rijnhout. Beiden zijn momenteel woonachtig in Waddinxveen. Op de vraag naar hun verhaal over de wei, zegt met name Maarten, dat in de jaren ’50 zijn vader en moeder met 5 kinderen plus een oppas, geregeld in het Vebenabos een huisje huurden. Zij woonden toen in Eindhoven. Hoe zijn ouders aan dit adres kwamen weet hij niet meer.
Martina, van oorsprong afkomstig uit Wolphaartsdijk(Zeeland) ging de opleiding voor psychiatrisch verpleegkundige in Den Haag volgen en daar leerden zij elkaar ook kennen. Maarten had juist zijn eerste baan bij de PTT in Den Haag en zo is het allemaal gekomen!
Met hun eigen kinderen gingen ze nu ook op vakantie in het Vebenabos. Een studiegenoot was Jaap de Kam. Deze had al een huisje op de wei en hij nodigde Maarten en Martina en hun kinderen uit om op de wei mee te doen met o.m. de kinderspelen. Zo werden ze al wat vertrouwd met de wei. Een verdrietige periode in 1997 was het overlijden van hun oudste dochter. Een goede plek om te zijn was voor hen belangrijk. Een broer van Maarten kampeerde bij toeval bij Jobse aan de Galgeweg en wist hen te tippen dat dit huisje te koop stond (fam. Scheers). Via makelaar Roose werd snel onderhandeld en de koop was medio september 1998 een feit.
De rust in de wat afgelegen hoek doet hen nog steeds goed en ze noemen het “hun paradijsje”.
Hun passie voor het wandelen in de natuur komt goed aan zijn trekken. Even via de duinen naar Oostkapelle en met de bus weer naar huis, is geen enkel punt. De grotere tochten gaan o.m. langs het Pieterpad en het verlengde daarvan naar de Middellandse Zee, hopen ze dit jaar te kunnen volbrengen. De bergen en bossen blijven wel steeds een uitdaging, maar Zeeland, met name de Galgewei betekent … rust.
Voor de toekomst hopen ze dat de wei het oorspronkelijk karakter blijft handhaven, alhoewel ze zien dat de verhuur enorm toeneemt. De oude sfeer moet blijven, of te wel voor het DNA van de wei moeten we waken! De impact van de aankondiging over het project “de Zwakke Schakels” was groot, maar de opluchting was ook zo groot, toen bekend werd dat dit voorlopig geen consequenties had voor de wei.
De afgelopen jaren is er niet veel spectaculairs gebeurd m.u.v. de inbraak jaren geleden. Door een niet afgesloten raam zijn onverlaten naar binnen geslopen en hebben zich te goed gedaan aan de mondvoorraad. Jammer genoeg hadden ze niet de mentaliteit om alles netjes achter te laten. Dat was even schrikken.
Doordat ze tegen de pensionado status aan lopen komen ze steeds meer en blijven ook langer in hun huisje (van woensdag tot en met maandag). Ook in de wintermaanden waar ze soms de enigen op de wei zijn. Uiteindelijk hopen ze – gewoontegetrouw zoals voorheen ook meer gebeurde – het huisje aan hun dochter over te dragen. Jammer dat dit niet steeds meer gebeurt door de huidige eigenaren.
Zij hopen nog lang van deze unieke plek te mogen genieten.