Interview familie Beye
Een bekende familie die al jaren op de Galgewei hun huisje(s) hebben. De laatste jaren ook bekend van uit de verhuur en… hun reclamebord: de gele vervoermiddelen! Mary is een geboren en getogen Vlissingse. Charles daarentegen komt uit Zierikzee. Hij noemt het zelf wat verdwaalt, maar toch gevonden.
In een advertentie in Terneuzen, waar ze rond 1989 woonden stond een huisje te koop op het Galgewei. Hun dochter Joyce was toen al drie jaar en het leek hun wel wat. Ze droomden weleens een sloophuisje te kopen en op te knappen. Hun huisje werd 12 januari 1989 gekocht van de fam. Eversdijk. Dit verliep wat typisch, maar uiteindelijk kregen Mary en Charles de voorkeur om het huisje te verwerven. Ze begonnen meteen met de verhuur en dat verliep voorspoeding. Echter... op 25 september van dat jaar werd het huisje (op de kop van de oude galgewei, door een hevige storm tegen de grond gewaaid. Ze hadden er slapeloze nachten van.
Dus aan de slag met een nieuwe vergunning, aannemers benaderen, procedures doorlopen enz. Om herhaling van deze schade te voorkomen besloten ze om het huisje in steen uit te voeren. Dat hebben ze geweten! Andere eigenaren protesteerden. Zelfs werd de bouw tijdelijk stilgelegd i.v.m. de vergunningen. Ook wilde ze groter en hoger bouwen, waardoor het bestuur op de rem trapte. Na veel getouwtrek met o.a. een advocaat en veel overleg lukte het hun om hun droom te verwezenlijken. Het bouwen in steen was ook duurzamer als hetgeen men gewend was destijds op de wei. Het heeft veel stof doen opwaaien. De nieuwe wei heeft daarvan uiteindelijk wel kunnen profiteren. Jammer dat deze acties op de persoon van Charles werd betrokken. Het huisje was uiteindelijk klaar, toen de vader van Mary plots kwam te overlijden. Hij was veel betrokken bij de bouw en een gedreven opzichter. Zo hebben ze zelf en hun kinderen ook lang genoten van hun huisje.
In principe hadden ze het huisje voor hen zelf gekocht. Ze woonden in Terneuzen en het verblijf op de wei was een verademing in hun leven. De verhuur ging ook goed zodat het langzamerhand hun hobby werd. De verhuurbemiddeling zit Mary en Charles inmiddels in hun bloed. Zodanig zelfs dat ze hun vleugels uitgespreid hebben naar Europa, Canarische eilanden enz.
Wat ze van de wei vonden en vinden is vrij helder. De wei is uniek in zijn soort, ook de samenstelling van bewoners. De doelgroep is vooral 25-35 jarige ouders, die met kinderen een rustig en ontspannen vakantieverblijf zoeken. Ook de senioren van 60+ voelen zich er thuis. De wei heeft deze uitstraling en dat moet ook zo blijven is hun wens. De huurders/vakantiegangers moeten zich er thuis voelen.
Mary heeft haar betrokkenheid ook tot uitdrukking laten komen door tot het bestuur toe te treden. Ze heeft er ruim 10 jaar in gefunctioneerd als bestuurslid., samen met Jasper Heijnsdijk en Wim Vermeule als voorzitters en Piet Maljaars als penningmeester, Frans als secretaris, die later het stokje overgaf aan Ineke Luijks. Ook Kees Moerkens, Michel Schraven, Frans Vilee, Goedegebure waren o.m haar medebestuursleden. De veranderingen zijn haar niet ontgaan evenals de infrastructuur van de wei, de verhuizingen, het beeldplan van de wei, enz. Veel wel en wee van bewoners werd behandeld en zo goed als kwaad ook opgelost. Ze kijkt er nog steeds met plezier op terug.
Inmiddels is in augustus 2016 nu hun laatste huisje verkocht, zodat ze nu van de wei zijn verdwenen. Het bezit van een daghuisje op het strand naast Piet Hein, zal zeker reden genoeg zijn om hen nog eens tegen te komen.